Marathon syndroom?!

Er gebeurt iets geks in de week dat je niet of nauwelijks meer mag lopen (taperen).

Zo check je minimaal vijf keer per dag de weersvoorspellingen voor aanstaande zondag.

Je leeft ontzettend bedachtzaam. Je rijdt voorzichtiger. Wordt woendend als er ook maar iemand (per ongeluk) op je rechter voet gaat staan. Drinkt liters water en bent daarom beste vrienden met het toilet.

Kan over niets, maar dan ook echt niets, anders meer praten dan die (verrekte) Rotterdam Marathon. Het is toch zeker geen geloof? Enkel het geloof in jezelf.

Koopt allerlei dingen waarvan je denkt dat ze je aanstaande zondag sneller maken (lees: een naadloze lucky slip, een tight met een hip luipaard printje).

Hebt al dagenlang last van nachtmerries die gaan over volgescheten dixies, de weg kwijt raken of het niet halen van de finish.

Kan het niet laten om zo vlak voor de grote dag toch een paar kilometers te lopen om zeker te zijn van je zaak. (NIET DOEN!)

Herkenbaar? Dacht ik al. Dit is je survival mode. Het hoort erbij. Echt. Doe gewoon zoals je het altijd doet. Ook als het je eerste keer betreft. Jij kunt dit. Durf daarop te vertrouwen en dan weet ik zeker dat je zondag lachend de finish over gaat.

?

Francien

Foto gemaakt door Joyce Bongers

Follow my blog with BloglovinFacebook Instagram & Twitter

Recent