Marloes: Opstartproblemen

Marloes heeft de overstap gemaakt naar een nieuwe marathon…

Nog niet heel lang geleden liep ik met mijn handen in de lucht als een ware hardloop God over de Stadhouderskade. Ik was een marathon aan het lopen, een fokking marathon, en ik vierde feest. Mijn laatste 5 kilometer van de marathon van Amsterdam waren mijn trouwdag, een enorme hamburger met friet, een lekker koud glas wijn op het terras, zon in Nederland en dat allemaal bij elkaar: een geluksexplosie.

Ruim twee weken later ben ik overgestapt op Netflix marathons. Er zijn excuses. Zoals het weer. Eerlijk, het weer werkt ook niet echt lekker mee. Als een oude hond in zijn mand hef ik mijn kop op om uit het raam te kijken: regen. Nope. Not today. Rustig leg ik mijn kop weer neer. Misschien morgen weer hardlopen. Of gewoon niet, schiet er zelfs door mijn hoofd. Met deze methode heb ik mezelf in de afgelopen twee en halve week tot drie korte jogsessies gekregen. Drie. En Joggen inderdaad, want mijn tempo verdient niet de naam van hardlopen. Ook eenmaal buiten blijf ik dus lamlendig en er is geen trots na het volbrengen van een kort rondje, want 4 of 5 kilometer na een marathon is dus nada. Mijn hoofd houdt er natuurlijk nog wel marathonstandaarden op na. Dat snap je.

Waarom zijn die eerste kilometers na het behalen van je doel zo moeilijk? Ik vind marathons zo lekker om te lopen, omdat het uitlopen van zo’n kreng mij het gevoel geeft dat ik alles kan. Ik heb al die trainingsrondjes en de uiteindelijke 42,195 kilometer verslagen. Zeg maar billenkoek gegeven. Vervolgens heb ik juist de eerste weken na de marathon nul komma nul zin om hard te lopen en is zelfs een rondje van 4 kilometer niet normaal ver, waardoor ik weer ga twijfelen aan mijn kunnen en ik mij dus uiteindelijk gewoon weer inschrijf voor nog een marathon. Ik herken een patroon.

Voor nu profiteer ik nog even van mijn sociale status als koningin van het hardlopen. De marathon ligt nog vers in het geheugen van de mensen om mij heen. Op iedere borrel krijg ik complimenten en ik neem ze ongegeneerd aan. ‘Ja, een marathon valt best mee, joh. Hardlopen is gewoon mijn ding.’ Dit is waarschijnlijk het enige moment in mijn leven waarbij ik complimenten krijg terwijl ik in realiteit stiekem geen reet uitvoer. Die momenten moet je koesteren. En dus geniet ik nog even van mijn lamlendigheid, koppen thee en Netflix marathons. Ik kom wel weer van die bank. Als ik naar de supermarkt moet, als Abdi Nageeye een rondje met mij wil rennen, als de chips op zijn en waarschijnlijk als ik gewoon weer zin heb om te gaan hardlopen.
_______

Marloes wie?!
Marloes Berghege is schrijfster (voor &C en Girls Love 2 Run) en loopt hard. Niet heel hard, maar ze loopt wel. Marathons zelfs en dat kan ze zelf ook nog steeds niet geloven. Verder is Marloes bekend (bij cafetaria Toetje), een absolute lees nerd, doet ze allang niet meer waar ze voor gestudeerd heeft, draait ze graag Hazes en niet eens stiekem, wordt ze kriebelig van lange nagels en is ze getrouwd met een sport gekkie.

Niets meer missen van Girls Love 2 Run?
Volg ons dan op Instagram of Facebook en blijf up to date!