Marloes: Zwangerschapsbootcamp

En dan is het moment daar.

Er wordt nog altijd hier en daar hardgelopen, maar met meer energie kan er best een tandje bij. Ik ben sowieso niet sterk en ik was – voordat ik zwanger werd  – precies dat aan het aanpakken in de gym. Die gym heb ik al tijden niet van binnen gezien en ik kan niet naar mijn oude klasje, want zwanger. Het is dus hoog tijd voor, tromgeroffel, zwangerschapsbootcamp.

Je hebt ze vast weleens gespot in het park. Allemaal een heerlijke zwangere buik en sporten maar. Het leek altijd een enorme ver van mijn bed show, maar nu is het moment daar. Ik vind het nog steeds onwerkelijk om te bedenken dat ik nu ook gewoon bij die groep hoor, omdat er een freakin’ baby in mijn buik zit. Ik prop mijn twee nieuwe vriendinnen in mijn sportbeha, die mijn oude vriendinnen nog gewend is en dus behoorlijk schrikt, en ga op weg. Ik vind het rete spannend, want dit is de eerste keer dat ik iets in de categorie ‘zwanger’ onderneem. Je merkt het, ik voel mij nog een behoorlijke vis op het droge.

Gelukkig zijn zwangere vrouwen een warm bad en wordt ik lief onthaald. Ik krijg zelfs de vraag of ik al bevallen ben. Dit soort complimenten zijn in het begin van je zwangerschap nog très belangrijk. Een beetje hetzelfde gevoel als dat je id gevraagd wordt bij de Appie als je net dertig bent. Ik voel me niet langer ‘is ze dik of zwanger’, maar een jong hertje met een mini buikje. Waarom ben ik hier niet eerder naartoe gegaan?

We starten met hardlopen of wandelen, dat bepaal je zelf. Omdat het overgrote merendeel al een stukje verder is in de zwangerschap dan ik (understatement), ren ik samen met nog iemand anders. Wederom een opluchting dat hardlopen, kleine stukjes dan, nog altijd fijn voelt. Ik geef het nog altijd niet helemaal op.

We doen oefeningen met elastieken. Er fietsen twee tieners langs: ‘oef, die zijn allemaal zwanger.’ Zucht. Ik voel me niet meer het jonge hertje, maar gewoon weer oud en zwanger, wat volgens sommige mensen ook gewoon zo is. Accepteren en agressie in elastiek stoppen. En die elastieken zijn kut. Ik heb er geen ander woord voor. De kleine erwtjes in mijn armen, aka spieren, protesteren. Wacht even, zo’n zwangerschapsbootcamp zou toch niet zwaar zijn? Ik onderschat even dat je als mama behoorlijk wat af tilt met zo’n baby. Die vrouwen zijn niet normaal sterk. Onze trainster wijst mij ook nog even op het voordeel dat als ik dit structureel blijf doen de bevalling ook een stuk makkelijker wordt. Hoe dan, vraag ik nog naïef. ‘Nou, je kan bijvoorbeeld makkelijker lang je benen omhooghouden voor het persen.’ Iek, ben ik nog niet aan toe! Het is maar goed dat ik nog 5 maanden heb. Niet alleen voor mijn spieren, maar ook om mentaal te wennen aan waar ik die hierna allemaal voor moet gaan gebruiken.

Ps: De spierpijn was real de dag na deze les. Jeez.
_____

Marloes wie?!
Marloes Berghege is schrijfster (voor &C en Girls Love 2 Run) en loopt hard. Niet heel hard, maar ze loopt wel. Marathons zelfs en dat kan ze zelf ook nog steeds niet geloven. Verder is Marloes bekend (bij cafetaria Toetje), een absolute lees nerd, doet ze allang niet meer waar ze voor gestudeerd heeft, draait ze graag Hazes en niet eens stiekem, wordt ze kriebelig van lange nagels en is ze getrouwd met een sport gekkie.

Niets meer missen van Girls Love 2 Run?
Volg ons dan op Instagram of Facebook en blijf up to date!

Recent