Run Disneyland Paris (2017)

‘Hoe was het in Disney?’ is de vraag die een ieder me stelt. ‘Magisch!’ zeg ik.

A D H D
In mijn A D H D hoofd betreft het een omvangrijke klus. Als ik begin oktober (2015) het persbericht ontvang ben ik door het dolle heen. Ik stuur direct een email terug, of ik samen met Joyce langs mag komen. Wie niet waagt, wie niet wint! Ik heb namelijk een idee… Heb ik trouwens wel vaker.

JANUari
Na drie ritjes op en neer naar Hoofddorp is de kogel door de kerk. Middels de JANUari challenge kon ook jij deelgenoot worden van dit avontuur! Je doet minimaal 10 workouts die je daarna vol overgave met ons deelt middels de hashtag #JANUari. Dit brengt ontzettend veel mensen op been! Het kan bewegend Nederland niet ontgaan zijn, de Disneyland Paris Half Marathon is coming.

Selectie
Na een heftig juryberaad worden 5 winnaars aangewezen. Daarnaast selecteren we in samenspraak met het Benelux team van Disneyland Paris mediapartners (radio DJ’s, redacteuren, vloggers, bloggers en gezinnen).

Disney Paris x Girls Love 2 Run (web) (14)

Reisleidster fail
Ik probeer de reisleider uit te hangen. Alsin ik verzamel de benodigde info van alle deelnemers. (HEL OP AARDE VOOR EEN A D H D’er). Met dank aan Joyce en wederom het team lukt het me. Ondertussen rijden Joyce, ik en Britt op en naar Disneyland Paris voor een shoot! In een nagenoeg leeg park heb ik een meet & greet met Mickey Mouse. Britt en Joyce genieten zichtbaar van dit tafereel. Zelf ik ben ik vooral onder de indruk van de mimiek en blijdschap van het iconische Disney figuur.

VRIJDAG

Let’s go!
Op vrijdag 23 september keer ik terug naar Disneyland Paris. Dit keer per Thalys. Eerste klas nog wel. Ik weet niet wat ik meemaak. @ReisJeFit zet mij en de gehele crew af voor Disneyland Paris. Ze bevoorraden ons zelfs met veiligheidsspeldjes, heuptasjes en het nodige leesvoer. Kortom het ontbreekt mij en de rest aan niets. We lopen gelijk door naar de expo, aldaar krijgen we onze startbewijzen toegereikt. Ook dit verloopt vlekkeloos. Met dank aan Nancy en Jeanne-Marie (aka team Disney).

Home bound
Disney’s Newport Bay Club Hotel vormt voor 3 dagen mijn home base. Mijn roomies? Britt en Joyce natuurlijk! Omdat onze kamers rond 15:00 uur gereed zijn, trekt het leeuwendeel een sprintje naar het park dat op loopafstand ligt van dit prachtige hotel. Ik besluit te wachten in het hotel. Ik moet even bekomen van dit alles. Van een idee tot uitvoering. Ik word met name bevangen door de blijdschap en enthousiasme van een ieder die mee is. Zij doen me beseffen waarom ik hier ben. Ik vind het namelijk te gek om mensen letterlijk en figuurlijk in beweging te zetten.

ZATERDAG

5K race
Op zaterdag gaat iedereen zijn/haar eigen gang. Een aantal van ons komt in actie op de 5 kilometer. Bij terugkomst zijn ze door het dolle heen, want hardlopen door Disneyland Paris heeft gewoon iets heel bijzonders. Daarnaast vind je aan de zijlijn niet alleen fanatieke medewerkers die je staan aan te moedigen, je kunt namelijk ook op de foto met je favoriete Disney figuur. Overal op de route staan dikke rijen voor dit tafereel. Toch maakt juist dit de race zo uniek.

Jong gedaan, is oud geleerd
Daarna is het tijd voor de kids run. Ook hier zijn we goed vertegenwoordigd met in totaal 5 kids! Dit is niet alleen ontzettend schattig, maar vooral te gek om te zien. Jong gedaan is oud geleerd. Mijn hart smelt telkens. Liefde voor deze kindjes en hun fanatieke ouders.

Hidden gems
In de namiddag lunchen we uitgebreid. Waarna we op onderzoek uitgaan in het park. Ik ken het park inmiddels best wel goed. Daarom besluiten we gedrieën op zoek te gaan naar hidden gems. Die vinden we in Adventure Land. Waar we terecht komen in Oosterse (Joyce favoriete cultuur) & Afrikaanse (mijn favoriete cultuur) sferen. Joyce en Britt staan als ware modellen te poseren voor de prachtige muren. Zelf wip ik in de tussentijd even een aantal winkeltjes in, aangezien ik niet het geduld heb om te poseren.

Bedtijd
We duiken allen vroeg ons bed in, want morgen is het zover! Dan loop ik 21 kilometer door en om Disneyland Paris. Ik ben zenuwachtig. Gezien mijn slechte generale repetitie (de Damloop). Slaap vatten lukt me nog niet. Vandaar dat ik mijn boek (Cesar) uitlees. Ik val rond 00:00 uur in slaap.

ZATERDAG – RACE DAY

Wakker worden
Om kwart voor 04:45 uur gaat iets dat lijkt op een wekker… Race day is here! Britt neemt het voortouw en staat als eerste naast bed. Ik volg. Ook Joyce moet aan de bak als fotografe van Girls Love 2 Run… Ik probeer mijn zenuwen in bedwang te houden, door rustig aan te doen. Het lukt me, sort off.

Processed with VSCO with 3 preset

Expo
Bij ontbijt tref ik Mari en Annemerel aan. Die blijken al om 04:00 uur te zijn opgestaan. Ach ja, verschil moet er zijn. Om 05:45 uur tref ik ook de rest van de groep aan in de lobby. Tezamen lopen we richting de expo om onze spullen te doneren. De sfeer zit er al vroeg in.

Processed with VSCO with c6 preset

Startvak A
Dan is het tijd om naar het aangewezen startvak te gaan. In mijn geval startvak D. Helemaal achteraan… Hoe kan dat nou? Ik besluit Britt achterna te lopen. Die mag namelijk wel in startvak A plaatsnemen. Ik begroet de vrijwilligers aan de gate en wordt vriendelijk welkom geheten in startvak A.

Dixie chick
Britt en ik maken eerst een dixiestop. De dixies zien er overigens keurig uit. Er is zelfs van die handzeep waarbij je geen water nodig hebt en nog belangrijker er is voldoende wc-papier. Ik gooi eruit, wat erin zit. En kom zeer voldaan van de toilet af.

Processed with VSCO with c1 preset

Klaar voor de start?!
Om 07:10 uur mogen van start. Als we de start overkomen staat Joyce ons aan de rechterzijde op te wachten. Britt en ik poseren gretig. Waarna we op weg gaan naar de finish. We hebben besloten samen te lopen, no matter what… De wegen zijn breed en worden verlicht door gekleurde lampen. Dat maakt het direct al feestelijk. Via het Movie Park lopen we Disneyland Paris binnen. We lopen dwars door decors en komen langs allerlei attracties. We worden aangemoedigd door de vele medewerkers van het park, die net zo enthousiast zijn als Britt en ik!

Processed with VSCO with s3 preset

Processed with VSCO with s3 preset

Strike a pose
Joyce staat inmiddels op locatie 2. Het paleis. Ook daar poseren we voor de camera van Joyce, waarna we vrolijk verder lopen. Op kilometer 5 maken me opnieuw een pitstop. Britt en ik moeten allebei heel nodig plassen. We nemen er de tijd voor en lopen daarna op ons dooie gemakje weer verder. Mijn hartslag is heel consistent 82 slagen per minuut (ik weet het, ik loop in mijn rust modus er is dus nog veel winst te behalen). En precies dat heb ik nodig. Consistentie. Geen rare versnellingen, geen tegenstanders die me afleiden. Ik dien gewoon mijn eigen race te lopen.

Op z’n Frans
Als we het park uitlopen gaat er opnieuw een wereld voor me open. De zon komt op en ik word getrakteerd op een heel fraai Frans landschap. Ik vind het rustgevend. Britt loopt nog steeds naast me. We nemen het allemaal stilletjes in ons op. Bij kilometer 9 is het Britt die aangeeft dat ze bij kilometer 10 eventjes gaat lopen, vanwege pijn in haar enkel. Ik twijfel. Lopen is misschien de doodsteek in mijn geval. En dus overleg ik met Britt. Doorlopen is toegestaan. Fijn. So what for a promise that I can’t keep.

Lezers
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik me bijzonder goed voel. Ik zit erin. Loop vooral heel lekker en makkelijk. Onderweg kom ik de eerste lezers tegen. Dus niet de winaressen die we hebben meegebracht, maar lezers die er ook naartoe zijn gegaan, omdat ze via het blog en de JANUari challenge kennis hebben genomen van deze pracht race. Lezers Aafke en Dustin nemen zelfs de tijd om ook even een praatje met me te maken. Bijzonder. Waarna ik ze aan me voorbij laat gaan. Ik blijf mezelf eraan herinneren dat ik mijn eigen race loop.

Appelpartjes
Onderweg krijg ik de fijnste dingen aangereikt. Zakjes met daarin appelpartjes, energy repen en voldoende water. Een race naar mijn hart! Ik kan mijn geluk niet op. Vooral de appelpartjes vallen goed in de smaak.

Annemerel
Op kilometer 11 lopen in tegengestelde richting hele snelle lopers. Zij zijn dan al bij kilometer 16. Continue wil ik de cross-over maken. Niemand die het ziet. Behalve dat ik mezelf dan voor de gek hou. Aantrekkelijk is het wel, MAAR ik doe het natuurlijk niet. Mijn gedachten gaan wel continue uit naar Annemerel. Die loopt momenteel stukken sneller dan ik, maar ik heb haar nog niet gespot. Ik merk dat door deze gedachte mijn hartslag omhoog gaat. Snel probeer ik me weer te focussen op mijn eigen race.

Patty
Bij kilometer 13 kom ik winnares Patty tegen. Die helaas te kampen heeft met een zweepslag. Zuur, zeker omdat ze er een half jaar voor getraind heeft… Ik probeer haar moed in te praten, instrueer de EHBO. Echter wil ze hier niets van horen. Ze gaat voor uitlopen. Huilend. Dat wel. Ik wil bij haar blijven, maar denk opnieuw aan het lopen van mijn eigen race. En dus loop ik verder.

Nachtmerrie
Inmiddels komen de lezers, winnaressen en collega-bloggers in tegengestelde richting aan me voorbij gelopen. We begroeten elkaar vriendelijk. Superleuk om te zien, dat iedereen zo ontzettend aan het genieten is. Vlak voordat ik kilometer 16 passeer denk ik wederom aan Annemerel. Op wedstrijdgebied vind ik het lastig om door Annemerel ingegehaald te worden. Mijn hartslag gaat omhoog. En terwijl ik daar naar kijk, hoor ik mijn naam ‘Fransss!’ Het is Annemerel die ik in tegengestelde richting tegenkom! Vanaf dat moment voel ik haar hete adem in mijn nek hijgen. Ik wil versnellen, maar besluit daar toch niet in mee te gaan. Ze is nou eenmaal sneller op dit moment.

Pacer
Als ze me daadwerkelijk voorbij loopt vertraagt ze haar pas. ‘Ik moet me echt inhouden met het oog op Chicago.’ zegt ze. Ze blijft doorpraten. Ik praat waar ik kan terug. Telkens denk ik dat ze me verlaat, maar niets is minder waar. Ze blijft zelfs tot kilometer 19 naast me lopen! Best handig zo’n pacer. Daarna laat ik haar gaan.

Processed with VSCO with c2 preset

Processed with VSCO with s3 preset

Trots
Als ik het park terug inloop ben ik er bijna. Op dit laatste deel van de route kom ik veel bekende gezichten tegen. Leuk! Ze moedigen me allemaal aan. Bij de finish zie ik Joyce staan. Ik ben er! Ik ben trots op mezelf. Dit is prachtig einde van een mooie opdracht. Bovendien geeft dit me ook zelfvertrouwen met het oog op de halve marathon van Amsterdam. Dankzij Joyce, konden jullie ook live meekijken naar mijn race. Bedankt voor de lieve comments, likes en berichtjes!

Of ik er volgend jaar weer bij ben? JA! En jij toch ook? Dan zie ik je van 21-24 september (2017)! 

P.S. Wil je nou zelf ook meelopen in één van de Disney races wereldwijd? Kijk dan even naar de onderstaande agenda!

run-disney-calendar-2016-17

?

Francien (& Joyce)

Foto’s door Joyce Bongers

Follow my blog with BloglovinFacebook Instagram & Twitter

Recent