Too slow to care
DUS JE RENT LANGZAAM? WHO CARES?!
Het geheim van hardlopen? Het gevoel dat je over houdt na het een lopen een PR. Het gevoel dat je over houdt na een zware workout. Het gevoel dat je over houdt als je prestatie simpelweg niet goed genoeg is. Ze voelen allemaal hetzelfde, snel of langzaam. Dat is misschien wel het mooie aan hardlopen.
Er is geen verschil tussen mijn 10 kilometer die ik in 54 minuten afleg of Sifan Hassan die dat in 34 minuten doet. We geven alles dat we hebben, gaan de avond ervoor allebei niet kapot van de drank (ik misschien wel trouwens) en lopen allebei tegen dezelfde problemen aan (ongesteldheid). Okay het moet gezegd worden, Sifan heeft misschien meer tijd om haar social media kanalen te bestuderen na haar run. Terwijl ik dit doe tijdens mijn run. Verklaart direct het tijdsverschil. Ongeacht jouw, mijn of Sifan’s snelheid, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.
Ook al heb ik de 10 kilometer al eens in 48.20 minuten gelopen. Ik ben nog steeds bang om laatste te worden. Zeker als mijn vriendinnen (Fieke, Annemerel en Margot) meedoen aan diezelfde race. Dat gezegd hebbende, ik weet natuurlijk wel hoe het voelt om laatste te zijn. Ik vond het fantastisch, maar ik kan begrijpen dat jij daar anders over denkt als het je overkomt.
Toch vraag ik me af waarom je je (soms) schaamt voor je snelheid. Als ik je tegenkom en vraag of je met me meeloopt dan is het antwoord niet ‘Ja leuk!’ maar ‘Nee joh doe niet zo gek, jij bent veel te snel.’ I have news girl; I’m slow (too). En als ik goed train ben ik snel (genoeg). Ook ik durf niet meer hardop mijn pace per kilometer uit te spreken (je ziet hem hieronder wel in het rijtje overigens). Bang om veroordeeld te worden. Bang erop afgerekend te worden. Francien wat is je punt?
HARDLOPEN IS HETZELFDE, ONGEACHT JE SNELHEID.
Dus kap nou eens me jezelf af te kraken of te vergelijken met anderen. Je bent G*dverdomme net zo goed een hardloopster.
ER IS ALTIJD IEMAND SNELLER DAN JIJ.
Tenzij je Maureen Koster, Jip Vastenberg of Lornah Kiplagat heet. Snelheid is relatief.
Ik snap het. Annemerel rent 5 kilometer in 21.57. Dat noem ik snel (rete snel zelfs). Weet je waar Annemerel staat op de ranglijst? Nergens. Sorry Annemerel. Ik bedoel maar. Er is (bijna) altijd iemand sneller dan jij. Lornah rockt diezelfde afstand in 14.56. An, je moet er trouwens nog 1 minuut vanaf lopen, als je mijn record wil verbreken (record van 1 kilometer deed ik op de fiets). Sorry vergelijk ik me hier toch even met de groten der (blog)aarden.
En mag ik nog een geheim verklappen? Zowel Annemerel, ikzelf, als ook Lornah weten dat er altijd iemand is die sneller rent dan wij. En dat is okay.
WAT IS ER MIS MET SLOOM?!
Dus ik kan je niet overtuigen dat langzaam slechts een referentie is? Okay dan kan ik je misschien beter een andere vraag stellen. Wat maakt het uit dat je traag bent? Een hardloopster is een hardloopster.
Hardloopsters zijn de aardigste female (op een paar na) sporters die ik ken. Ze wijzen verdwaalde toeristen de weg. Knikken elkaar bemoedigend toe. Geven je een (vieze gore) high five tijdens een race omdat ze dolblij zijn om je te zien als ze bijna in elkaar dreigen te storten op kilometer 55. KORTOM snelheid definieert niet of je wel of geen hardloopster bent. Als je een lichaam hebt, ben je volgens de founder van Nike een atleet.
OFTEWEL JE BENT ER EEN VAN ONS. SO WELCOME TO THA THE CLUB (zou Fifty Cent aka Francien R. gezegd hebben).
?
Francien & Team Girls Love 2 Run
Foto gemaakt door Joyce Bongers