Two Oceans Diary

Voordat we je meenemen op ons avontuur kijken Fieke en ik terug naar hetgeen dat we vorig jaar in april deden.

Francien
Die bewuste nacht waarin ik besloot om deel te nemen aan hetgeen dat onmogelijk leek, staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Vijf maanden na dato stond ik aan de start van een race die oneindig leek. Ja, het koste me inderdaad, bloed, zweet en Ibuprofen. Ik heb geleerd van hetgeen dat ik in jouw ogen en die van anderen fout deed. Ik ga heel eerlijk met je zijn. Deze race had ik, ook als ik niet geblesseerd was geweest niet binnen de gestelde tijd kunnen finishen. Weet je waarom niet? Ik was afgeleid. Vond in alles en iedereen een excuus om ‘even’ te stoppen én dat zo’n 300 keer. Vraag maar aan Thomas. Thomas wees me hier tijdens mijn trainingen al op. Ik was hardleers en het resultaat haalde me daardoor in.

Ik ondervond dit pas zelf toen ik de Nijmeegse Vierdaagse liep. Daar was mijn enige missie, niet stoppen tussendoor, tenzij je echt gepland een pauze neemt ivm eten en drinken. Ja natuurlijk was ik volledig mezelf en was ik met Jan en alleman aan het praten, maar ik stopte niet. Ik liep aan één stuk door. Om te voorkomen dat ik uit mijn ritme raakte. Om te voorkomen dat ik stijf werd. Dat heeft geholpen. Vier dagen achter elkaar had ik telkens negen á tien uur nodig om de finish te bereiken. Inderdaad ik had die Two Oceans Marathon net zo goed kunnen lopen in snelpas. Misschien was ik dan nog wel eerder binnengekomen ook… Maar goed dat was vorig jaar.

Fieke
‘Francien ook altijd met haar uitspattingen’ dacht ik toen ze me toendertijd het idee vertelde. Dit idee was echter een van haar beste. Ik ben nog altijd verliefd op Kaapstad en kan niet wachten tot ik weer terug ben. Dat de race niet helemaal verliep zoals ik had gehoopt is voor een deel aan externe omstandigheden te wijden, maar voor een groot deel ook gewoon aan mezelf.

Natuurlijk ging ik na een km of zeven gigantisch onderuit. Natuurlijk is dat niet echt bevorderlijk voor de verdere verloop van een race, maar er was meer dat mis ging. Ik kan namelijk niet zo goed luisteren. Vind luisteren zelfs heel vervelend en gedij dus niet met schema’s. Dit zie je terug in mijn laatste voorbereidingsweken. Lopen werd een moetje, ik had geen zin meer. Daarbij had ik dat hele heuvelachtige parcours natuurlijk keihard onderschat. Dit waren echte bergen…

Tijd om vooruit te kijken.

Francien
Dit keer pak ik het anders aan. Daar ben ik twee maanden geleden al mee begonnen. Ik besloot terug te keren naar Kaapstad. Voor het schrijven van een boek én om mijn voorbereiding te starten voor de Two Oceans Race. In Nederland vond ik niet de rust en kracht om hier tijd voor vrij te maken. In Kaapstad (gelukkig) wel. Het is zelfs mijn belangrijkste houvast. Het geeft me structuur. De lijn is uitgetekend door één van mijn coaches, Leslie. Ik kleur zelf de vakjes in. Mijn trainingsschema is erop gericht om heel te blijven en dat is nog best moeilijk, voor iemand die heel eigenwijs is. Hoe ziet dat schema er dan uit Francien? Het bestaat uit twee rustdagen, waarop ik stretchoefeningen doe. Daarnaast is er ruimte voor een additionele workout zoals fietsen en/of zwemmen. Pak ik een tempoloop van maximaal een uur mee, waarbij ik iedere tien minuten versnel. Zie je me één keer in de week heuvelsprints doen. Is er een rustloop van maximaal een half uur en dan is er nog de duurloop, die per week in afstand verschilt. Een schema wat voor mij werkt en makkelijk uitvoerbaar is. Ten tweede is mijn schema erop gericht om binnen de gestelde tijd (zeven uur) te finishen. Maar mijn allergrootste uitdaging ligt bij het houden van de focus. Daarbij schakel ik de hulp van De Prestatiecoach in (Thomas).

Fieke
Als ik één ding over mezelf geleerd heb de afgelopen jaren dan is het wel dat ik niet tegen regeltjes kan. Planningen, dingen die vastliggen, mensen die me vertellen wat ik moet doen, ik word er tegendraads van. Dat is niet erg, want in m’n werk heb ik dat prima weten te omzeilen. En ook in m’n sportieve carriere denk ik een manier te hebben gevonden. Dit jaar is er dus geen schema voor mij gemaakt en geen trainer die me afbeult. Nope ik doe het zelf. Eigenwijs, vast, maar we gaan het zien aan de finish;)

Natuurlijk heb ik wel een ‘globaal’ idee van hoe mijn trainingsperiode eruit moet zien. Iedere week loop ik een lange afstand. Begin december begon ik met een 10 kilometer die ik nu elke week uitbouw. Daarnaast loop ik minimaal drie keer in de week kortere afstanden. Daarvan is één heuveltraining (perfect in Newcastle), waarbij ik een keer of zes de heuvel op sprint en weer af jog. De andere twee zijn runs waarbij ik -heel efficient- Donna uitlaat. Deze varieren tussen de vier en de zes kilometer en bevatten sowieso heuvels. Probeer die maar eens te ontwijken hier. Daarnaast ben ik begonnen met twee keer in de week yoga. Hoezo heb ik dit nooit eerder ontdekt!? Dan nog een boxsessie en ik moet over 13 weken klaar zijn voor Cape Town.

Heb je net als wij al eens eerder een race gelopen en sta je ingeschreven voor een soortgelijke race, kijk dan eens terug op wat er goed ging (wees vooral heel eerlijk tegen jezelf) en waar punten voor verbetering liggen.

Durf je ze met ons te delen? Dan kunnen we bijstaan met advies.

PH: Joyce Bongers

?

Fieke & Francien

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: Girlslove2run) to keep up to date! See you!

P.P.S. Doe je al mee aan JANUari? Wanneer ga je beginnen met je goede voornemens, zo van JA NU(ari)!