Wait… Why am I doing this?!

Heb je tijdens het rennen weleens de gedachte; Waar ben ik mee bezig? Waarom doe ik dit? Ik wel. Niet vaak overigens, want meestal vind ik het echt leuk. Maar als ik ineens een, bij buienradar onbekende, plensbui over me heen krijg, of op 8K van huis ineens heel nodig naar de WC moet komen dit soort gedachten wel een in mijn hoofd op. Daarom vandaag mijn favoriete runningmemories. Hierom loop ik hard! En zal ik het leuk vinden ook;)

• Als klein meisje achter mijn moeder aan.
• Mijn eerste officiele run. De run-bike-run op de middelbare school. Daarna kon ik mijn moeder niet vinden en heb ik met mijn enorme mobiel (lees: 2x groter dan waar jij nu aan denkt;)) een halfuur gezocht.
• De 10 vervloekte rondjes om het hockeyveld voor de training (die zouden me nu toch makkelijk af moeten gaan).
• De eerste runs met Francien. In Miami! Langs het strand. Francien deed dit duidelijk al een tijdje en ik was nog wel echt een rooky, maar het was zo cool (in Miami) en gezellig. En ik wilde natuurlijk geen gezichtsverlies lijden
• Eigenlijk al onze buitenlandtrips, waarop we bijna iedere dag wel op de loopband of in de straten van onze vakantiebestemming te vinden waren.
• Mijn eerste echte grote run. De Damloop! En hoe ontevreden ik daarna meteen al was, in plaats van trots op mijn prestatie.
• Hardlopen in Central Park, New York. Ik had het zo vaak gezien in Sex & the City. Dat moest ik ook gewoon gedaan hebben!
• San Francisco!!!!! No words needed….
• De week erna op de Amsterdam Marathon, waar het een stuk beter ging dan de week ervoor.
• Afgelopen zondag toen ik tijdens mijn 10K een echte runnershigh onderging. Met tranen en al (ik wil er verder niet teveel woorden aan vuil maken, want ik schaam de dood;))

?

Fieke

Follow my blog with Bloglovin, Facebook & Twitter

P.S. Follow our Instagram (username: GirlsLove2Run) to keep up to date! See you there!