Wegloper

Het is weer zover. Mijn leven valt ontzettend lekker uit elkaar. Vraag me er vooral niet naar als je me ziet, want tegen die tijd is het heus wel weer opgelost.

MAAR IK ZIT NOG STEEDS NIET IN MIJN HUIS. Dat ik sinds 16 juni in mijn bezit heb. Het is 2 september. En ik krijg het gewoon niet voor elkaar. Ik maakte een vertraagde start begin juli. Kreeg zelfs hulp van mijn lieve en goede hardloop vriend Mari en nog lukt het me niet om het geheel af te ronden.

Een gipswandje erin knallen bleek een hels karwei. En dan heb ik het nog niet gehad over het plamuren en schilderen van karton. Omdat ik de gipsplaten bij twijfel verkeerd om heb gezet en dat tot drie keer toe. Waardoor verven over karton in plaats van gips een vrij lastig verhaal blijkt te zijn.

Dan moet er nog een raam in. Dat kost geld. Geld dat er niet is. Met dank aan mijn Pa kwam ik terecht bij de sloop. Waar ik een prachtraam vond. Wat ik, as we speak, sta op te schuren. Ik ben sinds 16 juni al 47 keer bij de Gamma/Karwei geweest. En 7 keer bij de IKEA. En nee daarvoor word ik niet betaald. Ik ben inmiddels beste vrienden met Koos, Klaas én Jan. Die me telkens een warm welkom geven als ik weer wegloop met een gipsplaat, doosje schroeven of een plank.

En ondertussen valt en knalt mijn leven helemaal uit elkaar. Want mijn spullen staan in dozen. Mijn bed ligt pertinent bedekt onder een laag stof. En de opgebouwde PAX’s kasten zijn al drie keer in elkaar gestort.

En dan zit er maar één ding op. Je ‘loopt’ weg van je problemen. Geen grap. Het lost de hierboven geschetste situatie die heel veel onrust veroorzaakt niet op, maar het maakt wel dat ik nog kan (janken) van het lachen.

Het is te vergelijken met trainen voor een marathon. Geduld is een schone zaak en de weg naar de finish is lang. Maar als je er dan komt, dan weet je waarvoor je het allemaal gedaan hebt. En dat die helse klus het  toch eigenlijk maakt dat dit alles het waard is. Ook al kost het me op dit moment bloed, zweet en HEEL VEEL tranen.

Maar wie ergens van wegloopt, loopt uiteindelijk ook naar iets toe…

Keep you posted!

Liefs,

Joyce (& Francien)