Cakelash

Lees hier deel 1 van New York City Marathon avontuur.

A piece of cake

Samen met Joyce vind ik het leuk om over foto’s na te denken. Zo wilde ik afgelopen woensdag dus ook een foto maken die ik na mijn race kon plaatsen onder de noemer: THE NEW YORK MARATHON WAS A PIECE OF CAKE.

Ken je eigen krachten
Ik vroeg mijn zweetdate als taartengooier en Joyce stond achter de camera. Voor de zekerheid maakten we gebruik van twee taarten. Mijn zweetdate waarschuwde nog dat hij hiervoor niet de aangewezen persoon was. Dat wilde ik niet horen, want wat kan er mis gaan met het gooien van een taart? Vrijwel niets toch?

Let’s go / throw
We telden gezamenlijk af. ‘3! 2! 1! En niet veel later vloog er een taart op mijn linker gezicht flank. Gevolgd door een intens doffe klap op mijn slaap en oor. Ik moest in eerste instantie om lachen. Dat deed ik ook toen ik in groep 4 aan de ringen, met stok ertussen, gingen hangen. En de ringen enkel werden afgemeten op mijn lengte en dus nog niet vergrendeld waren. Toen raakte mijn kaarsrechte rug de keiharde gymvloer. Na 5 seconden ging het lachen over in hysterisch gejank. Ook nu maakte mijn lach plaats voor tranen in mijn ogen. Mijn nek nam de klap iets te serieus.

Oops I did again!
Waarna ik me nog eenmaal liet bekogelen met een red velvet cake in plaats van een intens plakkende kersentaart. Pijn is meestal van tijdelijke aard. Totdat ik diezelfde avond mijn nek niet meer kon draaien en mijn arm niet meer omhoog kon brengen. Waarop ik de bewerkte foto’s erbij pakte. Pas daardoor besefte ik me, dat er iets niet goed zat. Mijn nek.

Sander de Rapper
Toen ik op de ochtend van mijn vertrek nog steeds last had besloot ik de enige fysio in te schakelen die mijn daad niet per direct zou veroordelen. Sander de Rapper vrij vertaald Change the Rapper.

S: ‘Kudo’s voor het idee.’
Ik zei het toch?!
S: ‘Ik kijk even of ik nog een gaatje heb.’
Love him!
S: ‘Red je 09:00 uur?

Ik spring uit bed. Sprint naar de badkamer en vlieg de auto in en scheur tezamen met mijn koffers en zweetdate om 08:05 uur mijn huis uit!

Cakelash
This is a public service announcement:
‘Francien Regelink is gistermiddag om 10:32 uur geraakt door een rondvliegende taart en handpalm. Dit veroorzaakte een cakelash. Waarbij haar linker nek spier de klap opving.’

Ghetto superstar
Sander onthaalt me als een ware superster. Ik ontdoe me van mijn bovenkledij en ga zitten/liggen. Vanaf dat moment vliegen de woordgrappen over en weer. En dat alles om mij tijdens de behandeling af te leiden van de pijn. Ik vraag hem om mijn race in gevaar komt. Hij denkt van niet, maar dat is wel afhankelijk van hoe ik de vlucht ervaar.

New York
Gelukkig is er ook een fysio van FysioMed in New York aanwezig. Voor €25 dollar (dat wordt geschonken aan het goede doel) heb je recht op een behandeling van 30 minuten. Ik word op JFK herkent door Djek, de fysio, en ik herken hem. Op mijn hotelkamer word ik die vrijdag opnieuw behandeld. Ook nu praten we honderduit om de pijn niet te hoeven voelen.

En toen en toen?!
Die avond neemt de pijn in mijn nek opnieuw toe in plaats van af. Maar roomie Marit stelt me gerust. Na een sportmassage is het vaak zo dat het even pijn kan doen. En dus vertrouw ik op haar kennis en kunde. Ik ga die avond met een lekker warm ding als kruik gevuld met theewater op bed liggen. In de hoop dat alles op tijd goed komt.

To be continued…