Too much information
Hoe kun je van hardlopen houden en het tegelijkertijd haten? En hoe kan harlopen je zowel verbazen als frustreren? Power chick Anneloes heeft hierop alle antwoorden. Haar hilarisch, eerlijke en herkenbare columns doen je even stilstaan en zetten je aan het denken. Tot voor kort werkte ze als programmamanager bij een internationale NGO voor jongeren en seksualiteit. Nu doet ze alles waar ze zin in heeft en (bijna) niets waar ze geen zin in heeft.
Doe je ook mee aan #DOcember? Ook ik heb me eraan gewaagd om deze maand 70K te klokken. Op Facebook worden constant nieuwe runs geupload door andere girls: het staat er vol van de screencaps van de Nike+Running app, foto’s van hardloop outfits en schoenen, Instagram foto’s van langs de route en van trotse post-run selfies.
Gadgetstress
Hoeveel willen we eigenlijk wel niet meten en delen als het op hardlopen aankomt? Op Nike+ word je constant vergeleken met het gemiddelde van jouw leeftijdsgroep, op Facebook en Instagram met je hardlopende vrienden. Begrijp me niet verkeerd, ik doe er zelf ook keihard aan mee. Zo nu en dan heb ik voor het rennen daardoor een zekere gadgetstress: want waar liggen mijn speciale sportoordopjes, waar is de band voor mijn telefoon (is mijn telefoon trouwens wel genoeg opgeladen?), welke playlist moet ik nu weer aanzetten op spotify en oh ja, shit, mijn horloge moet ook nog om, opgeladen en met de GPS gesynct en wel. Bij het aantrekken van mijn jasje stoei ik met de draadjes van mijn oordopjes en worstel ik mijn horloge om mijn mouw heen.
Ritueeltje
Tijdens het rennen zet dit ritueeltje zich nog voort. Ik check als een soort verslaving om de zoveel seconden mijn horloge: hoe ver ben ik al, hoeveel tijd is er al verstreken, ren ik nog de pace die ik wilde doen, heb ik nog GPS ontvangst? Ondertussen bedenk ik alvast met welke foto ik deze run moet gaan delen straks, want de wereld moet natuurlijk wel weten dat ik in deze feestmaand ook bezig ben met kilometers maken. Een paar keer stop ik om een foto te maken – dan kan ik in ieder geval ergens uit kiezen als ik klaar ben.
Als ik mijn rondje gemaakt heb komt nog het moeilijkste: wat wil ik wel of niet delen? Hoe snel heb ik gelopen, en wil ik die pace wel aan iedereen laten zien? Kies ik voor de foto met slechts de route en afstand, zodat niemand weet dat ik stiekem superlangzaam gelopen heb? (Wellicht door het stoppen voor foto’s, vertel ik mezelf dan maar.) Uiteindelijk kies ik er één en post deze bij de #DOcember. Toch maar weer geflikt.
Offline
Voor jou ook vast wel eens herkenbaar, deze gadget- en deelstress wanneer het op hardlopen aankomt. Ik merk het trouwens zeker niet alleen bij #DOcember, maar in de hele running community. Vanavond ga ik maar eens zonder al deze elektronica rennen. Geloof me of niet, het is soms heerlijk rustgevend om zónder muziek te rennen en alleen naar je eigen ademhaling te luisteren. Zeker in het donker. En om eens geen foto’s te maken onderweg of tijdens het rennen je Facebook en Insta feed te checken om te zien of mensen je al aanmoedigen. En als je geen wedstrijd aan het rennen bent maakt het ook niet echt uit hoe hard je nou eigenlijk gaat, right?
Liefs,
PS: Als je de KM’s die je zonder gadgets gemaakt hebt wel mee wil laten tellen voor #DOcember – je kan tegenwoordig gewoon achteraf een run toevoegen in de Nike+ Running app. Niet valsspelen!